Eindelijk aangekomen!
28 mei 2018 - Samburu National Reserve, Kenia
Deel twee van onze heenreis is uiteindelijk goed verlopen. Bij aankomst stond Albert ons in de slurf al op te wachten. Het was even een kort weerzien, want hij stond op het punt te vertrekken naar Parijs. Jammer, maar helaas. Wel werden we bij hem thuis hartelijk ontvangen door zijn huishoudster Lydia. Inmiddels was het al na middernacht en dus zijn we gauw gaan slapen. De volgende ochtend worden we om 8 uur opgehaald. Samen met onze chauffeur Ben, die een beetje teleurgesteld is dat Mark een paar cm groter is dan hij, gaan we op pad. Het programma is een beetje omgegooid. We gaan naar het natuurreservaat Ol Pejeta. Midden in het reservaat ligt onze lodge, Sweet Waters. We krijgen geen sleutel van de kamer, een rits is voldoende. Wel met advies altijd de rits dicht te doen. Er kunnen bavianen komen en die wil je niet in je tent. Het schijnt weleens voor te komen.... toch Anja? Na de lunch gaan we met onze eerste game drive mee. We zien heel wat wild voorbij komen. 4 van de big 5 hebben we al gespot. Het dak van de auto wordt verhoogd zodat we er in kunnen staan en mooie foto's kunnen maken. Als we nu nog in het fotorolletjes tijdperk zouden leven, zou de helft van mijn koffer al vol zitten. Na dag 1 begin ik al tegen het uitzoeken van de foto's op te zien. Het is een zwaaaaar leven. Terug bij de lodge genieten we van een heerlijk buffet en valt het ons op hoe enorm vriendelijk iedereen is. Nu lekker gaan slapen, want morgen vertrekken we weer om 8 uur. Ons bed is al voor ons opengeslagen en er liggen zelfs warme kruiken in. Weltrusten!
Die lodge ziet er super mooi uit. Voor jullie dus niet die overnachtingen in de tenten.
De eerste indrukken in het wild zijn zo mooi, hè?
Je hebt alweer mooie foto's gemaakt, dus we wachten met smart op de volgende blog. Maakt Mark filmopnames?
Met die foto's is het inderdaad een herkenbaar probleem.
Je moet jezelf opleggen niet meer dan 1000 foto's per dag te maken. Dan blijft het behapbaar.